اثر سطح و منبع چربی جیره بر عملکرد پروار گوساله های نر کردی

به منظور تعیین اثر سطح و منبع چربی بر عملکرد پروار گوساله های نرکردی‘90 راس گوساله با میانگین وزن اولیه 18 ±224 کیلوگرم در شرکت گوشت زیاران در منطقه زیاران بمدت 98 روز با چیره های غذایی (1) بدون مکمل چربی ؛ (2) حاوی 5% چربی مخلوط (پیه و چربی طیور به نسبت 4 به 1) تغذیه شدند. در این پژوهش قابلیت هضم ظاهری مواد مغذی جیره ها ‘ افزایش وزن روزنه‘ بازده غذایی‘ درصد لاشه‘ قطعات لاشه‘ چربی داخلی‘ ضخامت چربی پشت ‘ سطح مقطع ماهیچه راسته‘ اندازه گیری شدند. میانگین قابلیت هضم ظاهری جربی خام جیره های 1‘2 و 3 به ترتیب 3/59%‘ 84/68% و 54/78% قابلیت هضم دیواره سلولی 2/49% ‘ 0/47% و 5/40% و قابلیت هضم دیواره سلولی منهای همی سلولز 1/44% ‘0/42% و 0/38% بود. تفاوت بین میانگین ها در مورد صفات فوق معنی دار بود (0.5 >p) . قابلیت هضم ماده خشک و پروتئین خام به طور معنی دار تحت تاثیر جیره غذایی قرارنگرفتند. میانگین افزایش وزن روزانه گوساله های تغذیه شده با جیره های 1‘2 و3 به ترتیب 735/0 ‘864/0 و 930/0 کیلوگرم‘ ضریب تبدیل غذایی 77/10 ‘34/8 و 92/7 و ضخامت چربی پشت 98/8 ‘25/10 و90/9 میلیمتر بودند. تفاوت بین میانگین ها برای این صفات معنی دار بود(0.5 >p) . درصد لاشه گرم گوساله های تغذیه شده با جیره های 1‘2 و3 به ترتیب برابر 18/54‘ 00/55 و 33/54 و درصد چربی داخلی 11/5 ‘12/4 و 76/4 بودند که از نظر آماری بطور معنی داری تحت تاثیر جیره غذایی قرارنگرفتند . تفاوت معنی دار ی بین گوساله های تغذیه شده با جیره های مختلف از نظر سطح مقطع ماهیچه راسته و ترکیبات شیمیایی گوشت بدون استخوان دنده های 10‘11 و 12 وجود نداشت.